niehy

Kazimierz Wierzyński

"Ojczyzna chochołów"

Park dziwów starożytnych, wiatr, który szeleści

Wokół śpiących pałaców, grobowców bez treści,

Te lampy i posągi, księżyc gdzie się słania

Geniusz twego narodu, duch zapominania,

Te rany wielkiej dumy, inne wielkie rzeczy,

W których tyle jest prawdy, ile się złorzeczy,

Wszystkie cnoty parszywe - to nas nie przejedna.

To pustką zarażona Polska jeszcze jedna.

Z czego budujesz ten kraj?

Z czeczoty, z jesionu,

Kruchy antyk i rzewność od wielkiego dzwonu?

Ojczyznę w kolumienkach z widokiem na ule,

Gdzie miód słodyczą swojską zasklepia się czule,

Nad rzeką stoją wierzby, na łąkach bociany,

Słyszysz, Basiu, to nasi biją w tarabany -

A wyszydzony chochoł, sobowtór symbolu,

Starym się obyczajem kokoszy na polu,

Słoma trzeszczy zapchlona, gzi dziewki w podołku,

Szumy chmielu, alkowa z pałaszem na kołku

I ta krzepa: wieś w malwach, szkorbut, dzieci kopa,

Święta ziemia praojców.

Twój naród - bez chłopa!

Z czego budujesz kraj ten?

Z ludzi, których nie ma,

Znów jeden za miliony, rękami aż dwiema?

Z kim pieniactwo wielkości twoje tu się kłóci,

Gdy wszyscy jedzą dzień swój wolni i rozkuci,

Na wszystko wasza zgoda spływa narodowa

Anhellicznym natchnieniem wypchana, jak sowa.

Duchem są albo diabły albo namaszczeni

Gołębim ochędóstwem astrale z przestrzeni,

Blade twarze w gorączce, biblijni studenci,

Bractwo westchnień, cierpliwcy, wszyscy polscy święci.

Przelicz jeszcze i dodaj czterdzieści i cztery

Sposoby wybawienia od wszelkiego licha,

By wolność jak tabakę zażyć z tabakiery,

Potem zdrowo i głośno na wszystko się kicha -

I ten rachunek w prawdę sumuj oczywistą,

Niech ci do romantycznej znów uderzy głowy -

To jest twój sen upiorny, Wielki Realisto:

Państwo w kamieniach młyńskich, naród niegotowy.

Buduj teraz, wydzwigaj nas śród świata, nad dziejów przesmykiem,

Wyjdz pierwszy na piedestał i rozgłoś naokół

Tę wielkość wymuszoną batem albo krzykiem,

Święć przemienienie tłuszczy i chrzcij nowe czasy

Z kropielnicy, co wyschła i krwią już nie chlusta,

Starym herbem sarmackim w popuszczone pasy

Zatkaj gęby krzyczące i zgłodniałe usta -

I komu teraz jeszcze otuchy za mało

A przeszłość jesionowa praojców nieśliczna,

Niech stanie pod cokołem i porwany chwałą

Tworzy wolność.

Masz rację. Jakże jest tragiczna!

[Wolność tragiczna 1936]

On: Hej, mogę ci postawić drinka?

Ona: OK

On: Jestem Rick, miło mi cię poznać

Ona: A ja Amy, Amy Winehouse

On: Ale ty... ty przecież nie żyjesz.

Ona: No i co z tego, to jakiś problem dla ciebie?

On: Nie, w zasadzie nie.

       Ale jak to jest możliwe? Jesteś taka realna!

Ona: Hmmm... w sumie to nie wiem, ale Michael wie, on mnie tu wprowadził.

       Ej Michael  pozwól do nas na chwilkę!

 On: O Jezu! Sam Michael Jackson! Nie wierzę!

Michael: No i dlatego tu trafiłeś. 

Tak dobrze było nam osobno ze sobą,

Każde każdemu było cudzą osobą,

Każde każdego kochało bez miary,

Dziś pustka, 

I na jawie śnione koszmary,

Tak dobrze było nam osobno ze sobą,

Każde szło zawsze oddzielną drogą,

Każde szło zawsze tam gdzie iść chciało,

Dziś pustka, 

Bo jedno drugie spotkało, 

Z dedykacją dla Tej, która skradła mi przedświt...