Gdybym umiał tak pisać
jak Ty spoglądasz na kwiaty
słowa byłyby żywą ikoną
dokonań w czasie zapisanych
Gdyby kształt i kolor kolor liter
był choć w części jak Twe spojrzenie
rozkradałbym serca kobiet
przecinkiem nie w porę postawionym
Lecz gdybyś Ty mnie spotkała
a ja zapach Twych włosów poznał
zasępiony na długie godziny
próżno szukałbym powietrza...
Łatwiej z bladości uczynić kolor... niż tęczy obraz na słowa przełożyć
niekochany
připojena:
"Kiedy następnym razem zaczepisz mnie choćby o milimetr pomyśl o dniach w których będę szukał spokoju"
rozkwitłości sen zatrzymany
szukając Twego oddechu
zamykam oczy,
szukając twego spokoju
zamykam dłonie...
koloryzując dzień
szukam Twego spojrzenia
wsłuchując się w bicie serca
otwieram usta...
każdego dnia otwieram serce
każdej chwili rozpalam nadzieje
błądząc pomiędzy uśmiechem
odgaduję Twe imię ofiarując swój spokój...
skradam Twe spojrzenie
gwiazdy zawstydzając
okruszki mego ciepła
właśnie Tobie dając...
spowiadam się chwili
wyjść z podziwu nie mogę
że to właśnie Ty
przekraczasz mą drogę...
tęsknie tak uparcie
płonę tak bezwstydne
czekam każdej chwili
tonąc bez Twej dłoni...
im bliżej nieba tym dalej rzeczywistości
zamykam oczy,
szukając twego spokoju
zamykam dłonie...
koloryzując dzień
szukam Twego spojrzenia
wsłuchując się w bicie serca
otwieram usta...
każdego dnia otwieram serce
każdej chwili rozpalam nadzieje
błądząc pomiędzy uśmiechem
odgaduję Twe imię ofiarując swój spokój...
skradam Twe spojrzenie
gwiazdy zawstydzając
okruszki mego ciepła
właśnie Tobie dając...
spowiadam się chwili
wyjść z podziwu nie mogę
że to właśnie Ty
przekraczasz mą drogę...
tęsknie tak uparcie
płonę tak bezwstydne
czekam każdej chwili
tonąc bez Twej dłoni...
im bliżej nieba tym dalej rzeczywistości
barykada
na sercu róże wbrew przeznaczeniu,
zamknięta w dłoni ust Twoich przestrzeń
zachrypły w czasie smak pocałunków
ukrywa w dłoni tęsknotę serca...
robię krok naprzód, po czym się cofam
to jakby całować zalotnie od nowa
a potem idę z piersią rozpierzchłą
trzymając w dłoni miłości władzę...
pobity w boju, tarczą zgaszony
błądzę myślami, słów kąski małe
zegar wybija kolejny krwotok,
po którym oczy Cię wymyślają...
dotknąć próbuję, łapiąc powietrze
wcale pojęcia o końcu nie mając ?!
i tak się rozglądam wokoło siebie,
gdzie jest ta nić co serce zszywała...
a potem patrzę daleko przed siebie
nie dowierzając pustce co przy mnie stoi
i choć wyciągam dłonie na próżno
są takie chwile gdy w lęk się stroję...
Contra spem sperare audeo [wbrew nadziei ośmiela się mieć nadzieję]
zamknięta w dłoni ust Twoich przestrzeń
zachrypły w czasie smak pocałunków
ukrywa w dłoni tęsknotę serca...
robię krok naprzód, po czym się cofam
to jakby całować zalotnie od nowa
a potem idę z piersią rozpierzchłą
trzymając w dłoni miłości władzę...
pobity w boju, tarczą zgaszony
błądzę myślami, słów kąski małe
zegar wybija kolejny krwotok,
po którym oczy Cię wymyślają...
dotknąć próbuję, łapiąc powietrze
wcale pojęcia o końcu nie mając ?!
i tak się rozglądam wokoło siebie,
gdzie jest ta nić co serce zszywała...
a potem patrzę daleko przed siebie
nie dowierzając pustce co przy mnie stoi
i choć wyciągam dłonie na próżno
są takie chwile gdy w lęk się stroję...
Contra spem sperare audeo [wbrew nadziei ośmiela się mieć nadzieję]
kalendarze świata
Rozkoszna dziewczynka, która stała się kobietą
Gonię za jej cieniem, tak jak goni się peleton
Maluję po ścianach, uśmiechu Twych skrawki
Wspomnienie imienia, przechodzą mnie ciarki
Popatrz na mnie skarbie, co się z nami dzieje
Wczoraj jeszcze kimś, dziś chwytamy sumienie
Nasz świat moknie, w oknach bez szyby
Brakujące elementy, tryby bez maszyny
Jeszcze jeden uśmiech, skradnę Ci sekundę
Jak bokserska walka , choćby przetrwać rundę
Ona w ciszy kocha, choć to mocno w głębi skrywa
Smutnej twarzy wyraz, serce złość rozrywa
Dłoni zimnej tętno, telefonu szmeru szuka
Boi się otwarcie, uczuć zawierucha
Zamiast witaj kochanie, woli przesłać buziaka
Co się z nią stała, nigdy już nie będzie taka
Gdzieś na fali rozrachunków, zatrzymali ją na moment
Ona nie wierzyła, bała się odwrócić głowę
Jeden krzyk cierpienia, usiadła pod drzewem
Wyryła serduszko, przelewając oczy gniewem
Nie znam zakończenia, może też i nie chcę
Serce wciąż dla serca, jesteś mym powietrzem
okradnij me usta z ciszy... serce z miłości... oczy z tęsknoty... noc z pustki... pozostawiając tylko odcisk swej obecności
Gonię za jej cieniem, tak jak goni się peleton
Maluję po ścianach, uśmiechu Twych skrawki
Wspomnienie imienia, przechodzą mnie ciarki
Popatrz na mnie skarbie, co się z nami dzieje
Wczoraj jeszcze kimś, dziś chwytamy sumienie
Nasz świat moknie, w oknach bez szyby
Brakujące elementy, tryby bez maszyny
Jeszcze jeden uśmiech, skradnę Ci sekundę
Jak bokserska walka , choćby przetrwać rundę
Ona w ciszy kocha, choć to mocno w głębi skrywa
Smutnej twarzy wyraz, serce złość rozrywa
Dłoni zimnej tętno, telefonu szmeru szuka
Boi się otwarcie, uczuć zawierucha
Zamiast witaj kochanie, woli przesłać buziaka
Co się z nią stała, nigdy już nie będzie taka
Gdzieś na fali rozrachunków, zatrzymali ją na moment
Ona nie wierzyła, bała się odwrócić głowę
Jeden krzyk cierpienia, usiadła pod drzewem
Wyryła serduszko, przelewając oczy gniewem
Nie znam zakończenia, może też i nie chcę
Serce wciąż dla serca, jesteś mym powietrzem
okradnij me usta z ciszy... serce z miłości... oczy z tęsknoty... noc z pustki... pozostawiając tylko odcisk swej obecności
pandemonium
https://www.youtube.com/watch?v=_uUvEBJZ4i8
"Szpitalna sala co pamięta nie jedną śmierć
Ona pochylona przytula się.
Przy nim skulona chce mu tyle powiedzieć.
Ale śpiączka od dwóch lat zabija nadzieje.
Czeka przez te lata, chodź rodzina naciskała:
"Ułóż sobie życie z kimś, nie poradzisz sobie sama"
Nie słuchała ich, no bo kocha go nad życie.
"Zapalcie iskrę wiary, a nie zapalacie znicze!"
"Szpitalna sala co pamięta nie jedną śmierć
Ona pochylona przytula się.
Przy nim skulona chce mu tyle powiedzieć.
Ale śpiączka od dwóch lat zabija nadzieje.
Czeka przez te lata, chodź rodzina naciskała:
"Ułóż sobie życie z kimś, nie poradzisz sobie sama"
Nie słuchała ich, no bo kocha go nad życie.
"Zapalcie iskrę wiary, a nie zapalacie znicze!"
umierając w ramionach nadziei budzimy świadomość
