.عقل همچون پروانه است و معشوق چون شمع .
هرچند که پروانه خود را بر شمع زند ، بسوزد و هلاک شود .
اما پروانه آن است که هرچند بر او آسیب آن سوختگی و الم (درد و رنج) میرسد از شمع
نشکیبد و اگر حیوانی باشد مانند پروانه که از نور شمع نشکیبد و خود را بر آن نور بزند ،
او خود پروانه نباشد و اگر پروانه خود را بر نور شمع بزند و پروانه نسوزد ، آن نیز شمع
نباشد .
پس آدمی که از حق بشکیبد و اجتهاد ننماید ، او آدمی نباشد و اگر تواند حق را ادراک
کند ، آن همحق نباشد .
پس آدمیست که از اجتهاد خالی نیست و گردِ نورِ جلالِ حق می گردد ، بی آرام و بی
قرار .و حق آن است که آدمی را بسوزد و نیست گرداند و مُدرک هیچ عقلی نگردد.
