Aşk...
Sen bir ağaç! Bazen meyve veren.
Bazen yapraksız kalan.
Bazen dikildiğinde kuruyan!
Bazen bir asır büyüyen.
Elbet!
Kuruyup yok olacaksın.
Aşk...
Sen bir nehir!
Bulutlar ile coşan, Güneş ile eriyip buharlaşan.
Ya! bulutun heyecanı ile denize karışacaksın.
Yada parıltılı güneş ışığı ile toprakta tabutsuz kaybolacaksın.
Aşk... Sen beyaz üzerinde nefes!
Çok okundukça alaya alınan.
Okunmadıkça, unutulan.
Kor ateş ile birlikte olup;
Gecenin karanlığında küllenen...
Bir aldanış olacaksın.
Benim gerçek aşk!
Kitabımın içinde, kurutulmuş bir yaprak olacak.
Her okuduğumda!
Azgın bir nehir gibi, kalbimde doğacak!
Gözlerimde coşacak!
Dudaklarımın kenarından, yine mısralarıma karışacaksın.....
Yine doğmak için!
