lukierka

 
registro: 22/10/2009
... najciężej jest zrezygnować z samotności ....
Pontos104mais
Próximo nível: 
Pontos necessários: 96
Último jogo

Najsamotniejsza istota w Nieskończoności

Najsamototniejsza istota w Nieskończoności...  

  Wieczny tułacz  z Krainy Smutku...    

Piewca Samotnych Dróg...    

Orędownik Łez...

Złożona z kawałków nie pasujących do siebie w swej istocie...

Zlepiona naprędce...

Nieposkładana w swej Naturze...

Niepokorna Szczęściu...

Ja się tylko Życiu majaczę...

Tylko się Życiu ulewam...

Ani żywa... ani martwa...

Jestem nieokreślonym bytem....

Czasoprzestrzenią jestem...

Czarną Dziurą Rozpaczy....


**************

Nie martwię oczu

okrutną twą przestrzenią

Nie dręczę dłoni

przebrzmiałym twym ciężarem

na suchość ust nakładam

balsam z gwiazd migotu

I nawet jeśli mnie tak zostawisz

nawet jeśli zadrwisz

nawet słowa  nie uronię

nic nie powiem 

szeptem się będę uśmiechać

szeptem się będę przelewać

 po  brzegu twojej skroni

 


**************

Wiara mi tylko  pozostała

Ta najbardziej krucha

Nieustająca...

I wierzę

I wierzyć będę

Jutro

I jutro

I jeszcze jutro...


*******

jesień smutkiem sznuruje mi usta


*******

Jak mozesz mnie ranić

dotknięciem czułych myśli

Jak możesz ścierać łzy z policzków

Szorstkością swego języka

Jak możesz mnie tak mamić

łagodnością swoich oczu

Jak możesz do mnie milczeć

długością swoich rzęs

Jak możesz mnie nie znać

 na wyciągnięcie dłoni jestem

 ścielę się piaskiem  pod Twoje stopy

spadam rosą

na linię Twych barków

trącam z  wiatrem

czułość Twych kolan

jesienią liściem się układam

pod palcami Twoich rozkojarzeń