..sabbath..

Metallica po wydaniu ostatniego albumu ostro koncertowała grając do kotleta tu i tam. Nadszedł jednak wrzesień 1985 roku i czas by po raz kolejny wylądować w Kopenhadze i zacząć nagrywać nowy materiał. Prace nad nagrywaniem trwały do grudnia i znowu najdłużej koczował w Sweet Silence Studio Cliff. Jedyną pociechą dla niego było to że w tym samym studio nagrywało np Mercyful Fate. Głównym tematem albumu jest nieuczciwość, oszustwa czyli to co mamy dokoła i w polityce np afera madrycka :) Utwór "The Thing That Should Not Be" powstał po przeczytaniu i pod wpływem książki Lovecrafta "Shadow Over Innsmouth". Tak tak, pomiędzy jedną balangą a drugą mieli czas na czytanie. Natomiast jeżeli chodzi o utwór "Damage, Inc." zawiera intro na bas, które Cliff wykorzystał z utworu Johanna Sebastiana Bacha "Come, Sweet Death". Cliff jako nastolatek uczył się muzyki klasycznej, szczególnie upodobał sobie Bacha. Utwór ten zawiera również słowa typu na 'F' co sprawia że na okładce albumu jest ostrzeżenie o wulgaryzmach zawartych nakrążku typu 'shits', 'fucks', 'pisses', 'cunts', 'motherfuckers', albo 'cocksuckers'. Po nagraniu materiał wędruje do North Hollywood by w cieplarnianych warunkach Amigos Studios przejść proces miksingu. Mastering przeprowadzono w Sterling Sound. Album ukazuje się 3 marca 1986 roku nakładem Elektra Records jako 12" vinyl. W Europie wyszła wersja na podwójny vinyl. Album przeszedł najśmielsze oczekiwania i rozszedł się jak ciepłe bułki co zaowocowało wiadomością, że panowie mogą w końcu pozwolić sobie na zakup własnych domów. Jednak z racji tego że i tak większość czasu spędzają w trasie lub studio wolą mieszkać w swoim busie, hotelach, które uwielbiają demolować lub w studio podczas procesu nagrywania. Jedynie Cliff zamierza kupić dom dla rodziców w zamian za pomoc i wsparcie jakie mu udzielali oraz dla siebie prosząc swoja dziewczynę, by znalazła jakieś fajne miejsce w Castro Valley gdzie mogliby zamieszkać razem. Materiał nagrano w składzie
James Alan Hetfield (gitara rytmiczna, gitara prowadząca, wokal, muzyka i teksty 1-8)
Kirk Lee Hammett (gitara prowadząca, muzyka 2-5, 8)
Clifford Lee Burton (bas, muzyka 2, 7, 8)
Lars Ulrich (perkusja, muzyka 1-8)
oraz
Rich Likong (zdjęcia)
Ross Halfin (zdjęcia)
Robert Ellis (zdjęcia)

fot. Don Brautigam (okładka) ur. 12 września 1946 w Paterson, New Jersey, USA. Zmarł 27 stycznia 2008 na raka żołądka. Jest twórcą okładek AC/DC "The Razor Edge", Chuck Berry "Rockit" czy James Brown "The Payback" i wielu innych.
Mark Wilzcak (asystent miksingu)

fot. Michael Wagener (miksing) ur. w 1949 w Wuppertal, Niemcy. Najlepiej znany jako producent ale też grał w zespole Accept, który na samym początku nazywał się Band X.

fot. George Marino (mastering) ur. w 1947 zmarł 4 czerwca 2012 na raka płuc. Otrzymał nagrodę Grammy za mastering w kategorii Album 2011 "The Suburbs" grupy Arcade Fire. Był legendą w świecie muzyki w kategorii mastering.
Flemming Rasmussen (inż dźwięku, producent)

Po wydaniu albumu Metallica nabiera rozpędu. Z szerszym repertuarem może już koncertować nie tylko na rozgrzewkę ale jako główny zespół wieczoru. Największą fanką zespołu była matka Cliffa, nosiła nawet koszulki z logo zespołu i szczerze chłopakom kibicowała. Pytała czy można nagrać coś jeszcze lepszego niż do tej pory. Odpowiedź przyjdzie za jakiś czas. Tymczasem sam Cliff podczas trasy po Europie bombarduje w busie chłopaków kapelami typu Simon & Garfunkel, proponując nawet nagranie ich utworów, REM czy innych cudactw czego mają dosyć pozostali. W jednym z londyńskich sklepów zaopatruje się w słynne sygnety z czaszkami, kupił takie też Hetfieldowi. Pilnie poszukuje muzyków z grupy Lynyrd & Skynyrd by uzyskać autografy. Hetfield podczas szaleństw na deskorolce łamie rękę i zastępuje go techniczny John Marshall. W jednym z miast gdzie mieli dać koncert okradziono im vana i zaginął cały sprzęt w tym nowy bas Alembick Cliffa. Jesienią 23 listopada 1984 roku ukazuje się też singiel "Creeping death" wydany przez Music for Nations na 12" vinylu. Oprócz tytułowego utworu mamy dwa covery zwane razem "Garage Days Revisited". Dla kolekcjonerów wyszła też limitowana edycja na złotym i platynowym krążku. Materiał przygotowano w składzie
James Alan Hetfield (gitara rytmiczna, wokal)
Kirk Lee Hammett (gitara prowadząca)
Clifford Lee Burton (bas, wokal)
Lars Ulrich (perkusja)
oraz

fot. Ross Halfin (zdjęcia) ur. 11 sierpnia 1957 w Wielkiej Brytanii. Ross jest znanym na całym świecie fotografem rockowych i metalowych zespołów. Jego zdjęcia można podziwiać w wielu rockowych i metalowych magazynach.
Alvin Petty (okładka)
Robert C. Ludwig (mastering)
Mark Whitaker (producent)
Flemming Rasmussen (inż dźwięku, miksing, producent)

Rok 1984 jest dość mocnym uderzeniem w stronę młodych spragnionych ostrej muzy. Gdy ukazuje się drugi singiel Metalliki w styczniu, miesiąc wcześniej Slayer zaatakował swoim debiutanckim albumem miażdżąc potężnym brzmieniem, Exodus nie wiem czemu nie jest w Big 4 przecież niezmiennie od 1981 roku a więc wcześniej niż Metallica atakuje ludzi demówkami. A może dlatego że pierwszy studyjniak ukaże się dopiero w 1985 roku? W sumie Megadeth zaczęło tak samo ale może ze względu na Mustaina? W marcu 1984 również wystrzeli pierwsze demo Megadeth a na wschodnim wybrzeżu Anthrax w lutym odpala debiut, chociaż demówki krążyły już od 1982 roku. Metallica tymczasem pogrywa na weselach po Europie i skleja materiał na nowe utwory. Dwa z nich napisał jeszcze Mustaine więc z górki. Nadchodzi jednak wiosna 1984 i chłopaki robią desant na Danię lądując w samej stolicy, Kopenhadze, by tam w Sweet Silence Studios nagrywać nowe utwory. Najwięcej czasu spędził tam Cliff znudzony tym miastem do reszty. Tęsknił za Castro Valley, przyjaciółmi i dziewczyną. Mastering miał już miejsce w Nowym Jorku w Frankford Wayne. Ostatecznie album ukazuje się 27 lipca 1984 roku nakładem Megaforce Records na 12" vinylu i tak jak tematyka poprzedniczki oscylowała wokół kogo by tu zabić, tak teksty na drugim albumie są dojrzalsze i skoncentrowane na jednej tematyce, odnośnie kary śmierci. Mustaine napisał muzykę do tytułowego "Ride the Lightning" oraz instrumentalnego "The call of Ktulu".
Utwór "For Whom the Bell Tolls"został napisany pod wpływem książki Ernesta Hemingwaya. Utwór "Escape" jest pierwszym komercyjnym utworem nagranym przez kapelę tego gatunku. Stworzony został na potrzeby radiowe i nie był zagrany na żywo poza jednym wyjątkiem w 2012 roku. Nikt go nie lubiał. Utwór "Creeping Death" opowiada o mitycznych plagach egipskich. "The Call of Ktulu" napisany został po przeczytaniu powieści Lovecrafta. Materiał nagrano w składzie
James Alan Hetfield (gitara rytmiczna, wokal)
Kirk Lee Hammett (gitara prowadząca)
Clifford Lee Burton (bas, wokal)
Lars Ulrich (perkusja)
oraz

fot. Harald Oimonen (zdjęcia) ur. 29 marca 1963 w Sunnyvale, Kalifornia, USA. Prywatnie przyjaciel Cliffa, jest współautorem książki "Murder in the Front Row" wraz z Justinem M. Nortonem.
Robert Hoetink (zdjęcia)
Anthony D. Sommella (zdjęcia)

fot. Fin Costello (zdjęcia)
Rick Brackett (zdjęcia)
Pete Cronin (zdjęcia)
David Scott Mustaine (muzyka 2, 8)

fot. Robert C. Ludwig (mastering) ur. 1945 w USA. Zwycięzca wielu nagród Technical Excellence & Creativity (TEC) oraz Grammy Awards i Latin Grammy Awards.
Mark Whitaker (producent) jego dom w El Cerrito służy chłopakom jako miejsce do balangi

fot. Flemming Rasmussen (inż dźwięku, miksing, producent) ur. 1958 w Kastrup, Hovedstaden, Dania.

I nadchodzi kolejny rok zmagań muzyków z przeciwnościami losu, Hetfield nie chce śpiewać. Woli skoncentrować się na gitarze rytmicznej poza tym uważa, że nie umie śpiewać i trzeba znaleźć kogoś bardziej do tego odpowiedniego. Wybór pada na Johna Busha, nie mylić z Georgem Bushem. Bush jest wokalistą Armored Saint i niestety...odmawia gdyż nie chce opuszczać przyjaciół z własnej kapeli, a może wystraszył się za bardzo procentowego stylu życia Metalliki? W każdym razie skoro nikt nie chce obsługiwać mikrofonu, James zostaje przy stanie obecnym i musi grać ładnie i śpiewać dobrze albo na odwrót. Tymczasem borem lasem 20 stycznia 1984 wytwórnia Music for Nations wypuszcza singiel bliźniaczo podobny do poprzedniego, również na 12" vinylu jednak strona A ma tylko jeden tytułowy utwór dwa na stronie B nagrane zostały w podobny sposób, live dodane do nagrań studyjnych. Istnieją dwie wersje vinyli, czarne oraz czerwone. Materiał zarejestrowany został w składzie
James Alan Hetfield (gitara rytmiczna, wokal)
Kirk Lee Hammett (gitara prowadząca)
Clifford Lee Burton (bas)
Lars Ulrich (perkusja)
oraz
Les Edwards (okładka) ur. 1949 w Wielkiej Brytanii
Chris Bubacz (inż dźwięku)
Alex Perialas (mastering)
Paul Curcio (producent)
John Zazula (producent wykonawczy)

Myślicie że Metallica po debiucie siadła na dupie i zaczęła liczyć kasę? W życiu, koncerty, koncerty i imprezy, w tym czasie kapela urywała dupy na koncertach. Skład zespołu się ustabilizował i stanowił chyba najlepszy jaki istniał w historii grupy. Jednak sami muzycy byli bezdomni. Ich domem był Metbus, w którym i tak spędzali większość czasu koncertując po kraju. Kasa szła na alkohol. W tym czasie 8 sierpnia 1983 roku, Megaforce Records pozwala sobie na wypuszczenie singla z czterema utworami. Singiel wydany na 12" vinylu ma dwa studyjne utwory, kolejne dwa jako live, ale tak naprawdę nagrane zostały w studiu, a odgłosy publiki dodano. Tego typu zagrywka ukaże się jeszcze na singlu "Jump in the Fire" z 1984 roku. Materiał nagrano w składzie
James Alan Hetfield (gitara rytmiczna, wokal)
Kirk Lee Hammett (gitara prowadząca)
Clifford Lee Burton (bas)
Lars Ulrich (perkusja)
oraz
Chris Bubacz (inż dźwięku)
Alex Perialas (mastering)
Paul Curcio (producent)
John Zazula (producent wykonawczy)