Naszida

Od kil­ku dni wi­dywala prze­piekne­go mo­tyl­ka.
Byl in­ny niz wszys­tkie, które do tej po­ry widziala.
Je­go skrzy­delka mienily sie w sloncu sreb­rzys­tym blas­kiem i wy­dawal jej sie naj­piekniej­szy na swiecie!
Pos­ta­nowila po­kazac go swo­jej sios­trzyczce.
Po­dek­scy­towa­ne dziew­czyn­ki poszly wraz z mama nad male oczko wod­ne.
-O, mój mo­tylek! Zo­baczcie, ja­ki jest piekny! Zielo­noniebies­ki i ma przezroczys­te skrzy­delka! Za­raz go zlapie! -za­wolala
-To nie twój mo­tylek, to mo­ja wazka, która czesto tu wi­duje- oburzyla sie - Mo­ja i to ja ja zlapie!
-Dziew­czyn­ki- zasmiala sie ma­ma- ten prze­piekny owad jest i wasz., i mój, i wszys­tkich którzy chca nim cie­szyc oczy, ale lapac go NIE WOLNO. Niech cie­szy sie wol­noscia, sloncem i la­tem, tak jak my.