Getireski Gunlerimi

Almış oltasını, güneşe doğru sallıyor.
Üflediği dumanı, güneşini karartıyor.
Aslında beklediği bir balık değil!
Belki bir sevgili, belki de kendisi gibi dertli,
Başka bir gün, oturmuş, deniz kenarına.
Yine dumanı, sanki gökyüzünü kaplarcasına,
Kapatmış güneşini.
Hissediyorum çığlıklarını,
''Güneş ile batmak mı'' yoksa Geceleri selamlamak mı!
Belki bir sevgili, belki yalnızlığını paylaşacak!
Belki hatıralarını parçalayacak.
Güneşi kaplayan, duman değil.
Yalnızlık,
Karanlık.
Aradığı, sevgili değil.
Mumışığına yansıyan, beyaz sayfalar.
Üstüne döktüğü belki hatıralar.
Belki hayal kırıkları..
Ve en sonunda kendime ulaşıyorum.
Geceleri titreyen, kağıda sarılan,
Ağlayıp,gözyaşı dökmeyen.
Sevilen, ama sevmekten korkan.
Aşkı he zaman yarına iteleyen.
Ben!
...
Hep bir yolcu eden, asla yolcu olmayan.
Hep sevilen, ama sevgiyi sevişmek ile cezalandıran.
Hep düşünülen, düşündürene, şans vermeyen.
Hep yazan... Yazdığı da kendisi olan.Bir gün, şair, yarın ressam.
Gündüzü zorla, geceyi zevkle yaşayan.
Bir gün sevgili ile, bin gün mısralar ile sevişen.
Gözlerimin gördüğünü, gönlümün gömdüğüne değişen.
Yeter dediği kadar, yitirdiklerini,
Kaderin itirazına değil, değişmeyen kaderime, alışan.
Unutma!
Beni ben de yaşadığım her gün,
Seni, sana armağan ettiğim günlerin kadardır.