بـــهــــــار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستانی
به غلغل در سماع آیند هـــــــر مرغی به دستانی
دم عیسیست پنداری نــــسیم بــــاد نــــــــوروزی
که خاک مرده بــــازآید در او روحـــی و ریحــــانــی
به جــــولان و خــــرامیدن درآمـــد سرو بستــــانی
تو نیز ای ســــرو روحــــانی بکن یک بـــار جولانی
به هر کـــــویی پری رویی به چوگان می‌زند گویی
تو خود گوی زنخ داری بســــاز از زلـــــــف چوگانی
به چندین حیلت و حکمت که گوی از همگنان بردم
به چــــــوگانم نمــــــی‌افتد چنین گوی زنــــخدانی
بــــــــیــــــــار ای باغبـــان سروی به بالای دلارامم
که باری مـــــن ندیـــــدستم چنین گل در گلستانی
وصـــــال توست اگر دل را مرادی هست و مطلوبی
کنـــــــــــار توست اگر غم را کناری هست و پایانی
طبیب از من به جان آمد که سعـــدی قصه کوته کن
که دردت را نمی‌دانم بـــــرون از صبــــــر درمــــانی
سلام
آخرین شنبه سال همگی بهاری و نیک
2روز تا بهار
لبخندتون به خیر
