%%GD_PHOTO_ID%6471454%l%x1Z%%
"...Widzę Ciebie w moich snach
Jak promiennie śmiejesz się.
Widzę piękny stary park
A w tym parku Ciebie, mnie...
A gdy rano muszę zbudzić się
Czuję na twarzy łzy-
Bardzo chciałabym pozostać tam
Spędzić z Tobą wszystkie dni.
Będzie kiedyś taka noc,
Gdy zostanę z Tobą tam.
Pozostawię milion trosk
Swoją miłość Tobie dam.
Gdy przestanie serce moje bić
Dusza dosięgnie gwiazd
Wtedy zacznę innym życiem żyć
I nikt nie rozdzieli nas..."
"...Bosymi myślami
nagim spojrzeniem
podarowała mu swój oddech..
A on chłonął w milczeniu
beztroskiej ekstazie
życie z jej wilgotnych ust..
Rozbierając jej dłonie z szat zawstydzenia
-powitał rumieniec,
a błądzące pielgrzymki rozkoszy,
wędrowniczki płynące po złotej pustyni
oddały mu swój wstyd
i wyruszyły szukając zbawienia
na jego ciepłych plecach.
Złączeni nagością
dotykiem
oddechem
Zagubieni w źrenicach
zamknięci pod powiekami doskonałości
Oddani tylko sobie
Szaleńczo i Bezgranicznie ..."
List zakochanej
"...Jedno spojrzenie, miły, twoich oczu
I na mych ustach jeden pocałunek -
Czyż może znaleźć upojniejszy trunek,
Kto choć raz w życiu tę słodycz ich poczuł?
Z dala od Ciebie żyjąc na uboczu
Tobie poświęcam mą myśl i frasunek;
Serce potrąca wciąż tę samą strunę
Jedną, jedyną... i łzy płyną z oczy.
Po licu spływa łza i zaraz wysycha;
Kocha mnie - myślę - więc czemuż w tę miłość
Mam nie uwierzyć, choć taka daleka?
O, usłysz skargę mych miłosnych wzdychań!
Twa wola moim szczęściem - i mą siłą -
Daj znak, na który me serce tak czeka..."
Johan Wolfgang Goethe
"...Zrób coś, abym rozebrać się mogła jeszcze bardziej
Ostatni listek wstydu już dawno odrzuciłam
I najcieńsze wspomnienie sukienki także zmyłam
I choć kogoś nagiego bardziej ode mnie nagiej
Na pewno mieć nie mogłeś, zrób coś, bym uwierzyła
Zrób coś, abym otworzyć się mogła jeszcze bardziej
Już w ostatni por skóry
tak dawno mi wniknąłeś,
Że nie wierzę, iż kiedyś jeszcze nie być tam mogłeś
I choć nie wierzę, by mógł być ktoś bardziej otwarty
Dla Ciebie niż ja jestem, zrób coś, otwórz mnie, rozbierz...."
"...Pierś ma szeroką i ramiona silne.
W sam raz by łowić dusze niewinne.
Które wciąż mami, nęci i kusi
Pobudza, podsyca i w objęciach dusi.
Ma skóre złocistą, a usta miodowe.
By jednym oddechem odebrać nam mowe.
Zwodzi nasz umysł i czyni głupcami
Kugluje, okpiwa, nawiedza nocami.
Wzrok ma ognisty, a tenor głęboki.
By jednym spojrzeniem maskować swe kroki.
Chyłkiem, po cichu, w skrytości się skarda
I tak jest zbyteczna ta maskarada.
Olśniewa, pociąga, wabi, szachruje.
Myli, pogrywa i wciąż nas kantuje.
Bo myśl ma lubieżną, a oddech namiętny
Głos pożądliwy i wygląd ponętny ..."
